Zelfliefde. We komen het woord tegenwoordig overal tegen. In boeken, op sociale media, in gesprekken met vrienden. Maar toch blijft het vaak een beetje vaag. Want hoe doe je dat nou, écht van jezelf houden?
Voor mij begint zelfliefde niet bij affirmaties of strakke ochtendroutines met zelfzorg. Het begint in je lichaam. En juist je seksualiteit speelt daarin een grotere rol dan veel mensen beseffen.
Wat seksualiteit met zelfliefde te maken heeft
Seksualiteit is geen los onderdeel van je leven dat je soms ‘aanzet’. Het maakt deel uit van wie je bent. Het gaat over voelen, genieten, grenzen ontdekken én soms durven loslaten. Het laat je zien wat je nodig hebt en waar je naar verlangt. En wanneer je die kant van jezelf toelaat niet alleen in seksuele momenten, maar juist ook in het dagelijks leven, ontdek je iets essentieels.
Je merkt dat je goed bent zoals je bent. Dat je er niet eerst iets voor hoeft te doen of bereiken om waardevol te zijn. Je leert dat het oké is om te verlangen. Om niet te verlangen. Om te voelen waar je grenzen liggen. En om die te respecteren, zonder schuldgevoel of schaamte.
Wat ik vaak zie
In mijn werk zie ik hoe veel mensen, bewust of onbewust, proberen te voldoen aan bepaalde verwachtingen. Ook op het gebied van seksualiteit. Ze denken dat ze er op een bepaalde manier uit moeten zien, zich sexy moeten voelen of op een bepaalde manier moeten reageren. Maar echte zelfliefde begint daar waar je het ‘moeten’ loslaat.
Het ontstaat wanneer je met zachtere ogen naar jezelf gaat kijken. Niet langer vanuit wat er ontbreekt, maar vanuit wat er al is. Je lichaam wordt dan geen project meer dat verbeterd moet worden, maar een plek waar je mag thuiskomen.
Hoe seksualiteit je daarbij kan helpen
Wanneer je je verbindt met je seksualiteit, nodig je jezelf uit om je lichaam op een dieper niveau te ervaren. Niet als iets wat je moet controleren of aanpassen, maar als iets dat mag voelen, ademen, bewegen. Je vertraagt. Je voelt beter waar spanning zit. En waar juist ruimte mag komen.
Door bewust contact te maken met je lijf, via aanraking, adem of beweging, leer je luisteren naar subtiele signalen. Misschien merk je dat je vaak in je hoofd zit, en dat je lichaam ondertussen van alles probeert te vertellen. Als je daar echt bij stil durft te staan, verandert er iets. Je gaat beter voelen wat je nodig hebt. Je wordt duidelijker in wat wel of niet klopt voor jou. En je leert jezelf daarin serieus te nemen.
Langzaam ontstaat er meer mildheid. Meer acceptatie. Je hoeft niet langer te voldoen aan een bepaald beeld of verwachting. Je leert jezelf kennen zoals je werkelijk bent en daarin ontdek je een vorm van liefde die rust geeft, in plaats van druk.
Voor mij is dát wat zelfliefde echt betekent. Thuiskomen in je eigen lijf. Jezelf zien, horen en voelen. Zonder haast. Zonder oordeel. Gewoon, omdat jij dat waard bent.
